کلبه خاطرات کوروش

وقتی اومدم تهران آخرای هفته 32 بود بعد از مراجعه به خانم دکتر میرفندرسکی و کسب اجازه از ایشون هفته ای سه مرتبه به استخر بیمارستان می رفتم و در آنجا تحت نظر مربی نرمش میکردیم همه چیز خوب پیش می رفت... وقتی اومدم تهران آخرای هفته 32 بود بعد از مراجعه به خانم دکتر میرفندرسکی و کسب اجازه از ایشون هفته ای سه مرتبه به استخر بیمارستان می رفتم و در آنجا تحت نظر مربی نرمش می کردیم همه چیز خوب پیش می رفت...   ...

روز موعود فرا رسیده بود باید چند ساعتی به محل کار می رفتم و از همکارا خداحافظی می کردم آخه امشب پرواز دارم .... صبح روز چهارشنبه 91/8/10 رفتم به محل کار و شروع کردم به خداحافظی از همکارام و با بعضیاشون چند تا عکس یادگاری هم انداختم چندتایی هم خودشون به دفترم اومدن و خداحافظی کردن نیروی خدماتی مون هم اشک می ریخت راستش دل خودمم یه جورایی گرفت بعدشم رفتم خونه و مابقی کارای خونه رو انجام دادم بعد از ظهر بود که ریحانه جون اومد یه دست لباس که به عنوان کادو گرفته بود برات آورد ، دست گلش درد نکنه. یه دو ساعتی مونده بود به پرواز که با خاله عشرت رفتیم فرودگاه تو راه بودیم که دایی احسان گفت کجایی من اومدم فرودگاه نمی بینمتون ...

در تاریخ 3 آبان 91 وقتی رفتم خونه خیلی خسته بودم بنابراین روی مبل دراز کشیدم تو یه لحظه احساس کردم که داره به قلبم فشار میاد انگار قفسه سینه ام تنگ شده بود از جام بلند شدم وقتی شکمم رو لمس کردم دیدم یه برآمدگی بیرون زده، خواهرم رو صدا زدم گفت احیاناً سرشه وای خدا داشتم عزیز دلمو لمس می کردم بعد از چند دقیقه نوازش کردن محو شد ولی حس قشنگی رو برام به یادگار گذاشت تو اون لحظه دلم می خواست سفت در آغوشم بگیرمت و فشارت بدم. ...

  دیگه کم کم داشتم به هفته 32 نزدیک می شدم باید یه فکرایی برای مرخصی هام  و کارام میکردم آخه میخواستم 15 روز از مرخصی استحقاقی و 15 روز هم از مرخصی استعلاجی استفاده کنم که برای مرخصی استعلاجی می بایست از دکتر مجوز میگرفتم بنابراین....   در تاریخ 20 مهر ماه بابا و خاله عشرتت اومدن پیشم .بابایی و خاله عشرت شروع کردن به جمع کردن وسایلی که می بایست باخودمون به تهران می بردیم  و چون بابا با ماشینمون می خواست بره باید اونا رو با خودش  می برد و سایر لوازم را هم تقریباً جمع و جور کردیم تا تکلیفمون مشخص بشه و در تاریخ 91/07/24 هم وقت چک پزشکی ماهانه داشتم از خانم دکتر محسنیان  که هم سلامت من و جن...

  کوچولوی دوست داشتنی من، لازم دیدم که کمی در مورد شرایط سخت زندگیمون برات بنویسم.... کوچولوی دوست داشتنی من، لازم دیدم که کمی در مورد شرایط سخت زندگیمون برات بنویسم .وقتی که شکوفه وجود نازنیت درباغ دل مامان شکوفا شد باباییت هشت ماه بود که به بوشهر منتقل شده بود ولی بخاطر مسافت دورش تا بندرعباس و اینکه بتونه بیاد به من سر بزنه مأموریت گرفت برای منطقه جاسک بنابراین من این دوران را به تنهایی در منازل سازمانی محل کارم سکونت داشتم. البته از حق نگذریم چند تا از همکارای خوب مامان که واقعاً در حق من برادری و خواهری را تمام کردند، به همین دلیل برای شما هم میشن دایی و خاله های مهربون (دایی عزیز، دایی وحید، دایی احسان...